همیشه دوستت خواهم داشت،
مادر کودکش را شیر می دهد و کودک از نور چشم مادر
خواندن و نوشتن می آموزد،
وقتی کمی بزرگتر شد ...

 کیف مادر را خالی می کند تا بسته سیگاری بخرد،
بر استخوان های لاغر و کم خون مادر راه می رود تا از دانشگاه فارغ التحصیل شود
وقتی برای خودش مردی شد پا روی پا می اندازد ،
و در یکی از کافه تریاهای روشنفکران کنفرانس مطبوعاتی ترتیب می دهد و می گوید :
عقل زن کامل نیست...

تنها بازمانده يك كشتی شكسته توسط جريان آب به يك جزيره دورافتاده برده شد، با بيقراری به درگاه خداوند دعا می‌كرد تا او را نجات بخشد، ساعتها به اقيانوس چشم می‌دوخت، تا شايد نشانی از كمك بيابد اما هيچ چيز به چشم نمی‌آمد.
سرآخر نااميد شد و تصميم گرفت كه كلبه ای كوچك خارج از كلك بسازد تا از خود و وسايل اندكش را بهتر محافظت نمايد، روزی پس از آنكه از جستجوی غذا بازگشت، خانه كوچكش را در آتش يافت، دود به آسمان رفته بود.

اندوهگين فرياد زد: «خدايا چگونه توانستی با من چنين كنی؟»
 

 مرد را به عقلش نه به ثروتش
        زن را به وفايش نه  به جمالش
               دوست را به محبتش نه به کلامش
                      عاشق را به صبرش نه به ادعايش
                             مال را به برکتش نه به مقدارش
                                  خانه را به آرامشش نه به اندازه اش
                                        درس را به استادش نه به سختيش
                                             دانشمند را به علمش نه به مدرکش
                                                     شخص را به انسانيتش نه به ظاهرش
                                                              دل را به پاکيش نه به صاحبش
                                                                   جسم را به سلامتش نه به لاغريش